فرافکنی در قیامت سودی ندارد!

﴿وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ﴾ (27) ﴿قَالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ﴾ (28) ﴿قَالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ﴾ (29) ﴿وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ بَلْ كُنْتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ﴾ (30) ﴿فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ﴾ (31)
ترجمه) به یکدیگر رو کرده از هم می پرسند: [این چه وضعی است؟](27) [پس پیروان گمراه به پیشوایان گمراه کننده] می گویند: همانا شما از راه خیرخواهی به سوی ما می آمدید، [ولی کارتان جز فریب و نیرنگ نبود!] (28) آنها در جواب مي‏گويند: شما خودتان اهل ايمان نبوديد (تقصير ما چيست)؟(29) ما هيچگونه سلطه‏ اي بر شما نداشتيم، بلكه شما خود قومي طغيانگر بوديد!(30) اكنون فرمان خدا بر همه ما مسلم شده، و همگي از عذاب او مي‏چشيم.(31)
فرافکنی در قیامت سودی ندارد!
فرافکنی از خصلت‌های ناپسند انسان هاست. ما انسان‌ها وقتی در دنیا اشتباهی را مرتکب می‌شویم و از کارمان خسارت می‌بینیم، به دنبال کسی هستیم که اشتباهمان را به گردنش بیندازیم و او را مقصر جلوه بدهیم و خودمان را تبرئه کنیم. بر اساس آیات قرآن، این خصلت در قیامت نیز به همراه انسان هاست و دوزخیان به دنبال آن هستند که دیگران را مقصر جهنمی شدنشان معرفی کنند؛ اما غافل از اینکه در صحنه‌ی قیامت، این کار برای آنان دیگر سودی نخواهد داشت. برای مثال در برخی از آیات قرآن، دوزخیان سعی می‌کنند که کاسه کوزه‌ها را بر سر شیطان بشکنند و او را مقصر جهنمی شدنشان معرفی کنند. (۱)
بر اساس این آیات از سوره‌ی مبارکه‌ی صافات، اهل دورخ به دنبال کسانی که در دنیا از آن‌ها تبعیت می‌کردند، می‌روند تا یقه‌ی آن‌ها را بگیرند و آنان را عامل اصلی جهنمی شدنشان معرفی کنند. دوزخیان به آن‌ها (تبعیت شوندگان) خطاب می‌کنند که شما در دنیا خود را خیرخواه ما معرفی کردید و ما هم به همین دلیل به حرف شما گوش دادیم و به دنبال شما افتادیم و الان بدبخت شدیم. غافل از این که در قیامت مجالی برای کتمان و فریب وجود ندارد و همه حقایق اشکار است و فرافکنی نتیجه‌ای ندارد. دعوت کنندگان به باطل خطاب به پیروانشان اینطور جواب می‌دهند که اگرچه ما شما را دعوت کردیم اما علت بدبخت شدنتان خودتان هستید نه ما! اگر شما مومن بودید و اهل طغیان نبودید، به یک اشاره‌ی ما با سر نمی‌دویدید! ما که قدرت این را نداشتیم که شما را به زور همراه خود کنیم بلکه خود شما بودید که انتخاب کردید که از ما تبعیت کنید و با اختیار خودتان همراه ما بودید.
به راستی مگر فقط آنان (دعوت کنندگان به گمراهی) بودند که ادعای خیرخواهی داشتند؟ مگر انبیا هم اعلام نکردند به دنبال خیر و صلاح بشر هستند پس چرا دوزخیان دعوت آنان را لبیک نگفتند؟ چرا مومنانی که اهل بهشت هستند به دنبال دعوت کنندگان باطل نرفتند و اهل دوزخ نشدند؟
پس هیچ کس جز خودمان، عامل بهشتی و جهنمی شدن ما نخواهد بود. دعوت به خیر و شر در این دنیا، برای همه‌ی انسان‌ها وجود دارد. اگر کسی مومن نباشد و اهل طغیان باشد، دعوت باطل را لبیک می‌گوید و به جهنم رهسپار می‌شود. در غیر اینصورت هیچ کس توان و قدرت این را ندارد که انسان را به زور جهنمی کند. برای همین در قیامت هر کس مسئول عمل خودش هست و نمی‌تواند مانند دنیا، مسئولیت عملش را به گردن دیگران بیندازد.

(۱) ابراهیم/۲۲