بسم الله الرحمن الرحیم


ویژگی چهارم شخص غیور،  این است که باید دفاع از ارزش‌ها برای او ضرورت و اهمیت داشته باشد.

حضرت امیر المؤمنین(ع) در آن نامه‌ای که به محمد ابن ابی بکر نوشتند: وَ أَنْ تُنَافِحَ عَنْ دِينِكَ وَ لَوْ لَمْ يَكُنْ لَكَ إِلَّا سَاعَةٌ مِنَ الدَّهْرِ؛ بر تو واجب است که از دینت دفاع کنی، اگرچه از عمرت بیش از یک ساعت باقی نمانده باشد.

ائمه معصومین(ع) فرموده‌اند: حَصِّنُوا الدِّينِ بِالدُّنْيَا وَ لَا تُحَصِّنُوا الدُّنْيَا بِالدِّينِ؛ به واسطه دنیا از دین مراقبت کنید و هرگز دین را مایه توجیه دنیا قرار ندهید. یعنی جان و مالتان را پای دینتان بدهید.

حضرت ختمی‌مرتبت می‌فرماید: وَ اعْلَمُوا أَنَّ الْمَسْلُوبَ مَنْ سُلِبَ دِينَهُ وَ المَخرُوبُ مَن خَرِبَ دینُهُ؛ غارت‌زده، آن کسی است که دینش را به غارت ببرند و خانه‌خراب، آن کسی است که دینش را تخریب کرده باشند.
از مالتان بدهید که دینتان را تخریب نکنند. سید الشهداء، دین ما است.

یکی از راه‌های حفظ دین، افشاگری علیه ظالمان است.

چنانچه جناب ابوذر غفاری انجام داد. علیه عثمان افشاگری کرد. حضرت امیر راجع به ابوذر فرمودند: ابوذر بر دین خویش ترسان و نگران بود. دغدغه دینداری داشت و حاضر شد اینچنین غریبانه تبعید شود و در کنار تنها دخترش در بیابان ربذه جان سپارد اما تن به شقاوت ابدی ندهد که مَنْ أَشْفَقَ عَلَى دِينِهِ سَلِمَ مِنَ الرَّدَى؛ هرکس بر دینش دلسوز باشد از پستی به دور می‌ماند.
غیرت دینی، انسان را از ذلت باز می‌دارد.

حضرت سیدالشهداء در غیرت دینی، جانشان را دادند.

معاویه به مغیرة بن شعبه گفت: من دنبال این نیستم که حکومت را از بنی‌هاشم بگیرم. إِنّ أخَا هَاشِمٍ يُصَاحُ بِه فِي كُلِّ يَومٍ خَمسَ مَرّاتٍ. فَأيُّ عَمَلٍ يَبقَى بَعدَ هذَا لَا أمَّ لَكَ؟ لَا وَ اللهِ إِلَّا دَفناً دَفناً؛
هر روز اسم این مرد هاشمی(یعنی پیامبر) پنج مرتبه برده می‌شود(منظور اذان است). نه به خدا سوگند (دست از علی و خاندان علی بر نمی‌دارم) مگر اینکه این اسم را دفن کنم.
معاویه می‌خواهد اسم پیامبر(ص) را دفن کند. غیرت دینی حسین ابن علی(ع) این را نمی‌پذیرد.

وقتی به سیدالشهداء(ع) عرض شد باید با یزید بیعت کنند، فرمودند: إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ وَ عَلَى الْإِسْلَامِ السَّلَامُ إِذْ قَدْ بُلِيَتِ الْأُمَّةُ بِرَاعٍ مِثْلِ يَزِيدَ وَ لَقَدْ سَمِعْتُ جَدِّي رَسُولَ اللهِ يَقُولُ: الْخِلَافَةُ مُحَرَّمَةٌ عَلَى آلِ أَبِي سُفْيَانَ أَ لَا تَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لَا يُعْمَلُ بِهِ وَ أَنَّ الْبَاطِلَ لَا يُتَنَاهَى عَنْهُ لِيَرْغَبَ الْمُؤْمِنُ فِي لِقَاءِ اللهِ مُحِقّاً فَإِنِّي لَا أَرَى الْمَوْتَ إِلَّا سَعَادَةً وَ لَا الْحَيَاةَ مَعَ الظَّالِمِينَ إِلَّا بَرَماً؛
در آن زمانی که آدمی مثل یزید بخواهد در رأس کار باشد باید فاتحه دین را خواند. از جد بزرگوارم شنیدم: حکومت بر آل ابو سفیان حرام است. آیا نمی‌بینید که به حق عمل نمی‌شود و از باطل نهی نمی‌شود؟ برای همین است که من سکوت نمی‌کنم و مرگ را جز سعادت نمی‌بینم و زندگی کردن در این شرایط که کیان اسلام در حال از بین رفتن است را جز ننگ نمی‌بینم.

حضرت صادق(ع) در باب جنگ با بنی امیه فرمودند: إِنَّا وَ آلَ أَبِي سُفْيَانَ أَهْلُ بَيْتَيْنِ تَعَادَيْنَا فِي اللهِ. قُلْنَا صَدَقَ اللهُ وَ قَالُوا كَذَبَ اللهُ. قَاتَلَ أَبُو سُفْيَانَ رَسُولَ اللهِ وَ قَاتَلَ مُعَاوِيَةُ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ وَ قَاتَلَ يَزِيدُ بْنُ مُعَاوِيَةَ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ وَ السُّفْيَانِيُّ يُقَاتِلُ الْقَائِمَ؛
ما و بنی امیه، اهل دو خاندان هستیم که جنگمان بر سر خدا است. ما گفتیم خدا راست می‌گوید و آن‌ها می‌گویند خدا دروغ می‌گوید. ابو سفیان با پیغمبر جنگید. معاویه با علی ابن ابی طالب جنگید و یزید ابن معاویه با حضرت حسین جنگید و سفیانی با قائم از خاندان ما می‌جنگد.

حضرت سیدالشهداء(ع) در هنگام خروج فرمودند: أنَا أَدْعُوكُمْ إِلَى كِتَابِ اللَّهِ وَ سُنَّةِ نَبِيِّهِ فإنَّ السُّنَّة قَد أُميْتَت وإنَّ البِدعَةَ قَد أُحيِيتْ وَ أَنِّي لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَ لَا بَطِراً وَ لَا مُفْسِداً وَ لَا ظَالِماً وَ إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِي أُمَّةِ جَدِّي؛
من شما را به کتاب خدا و سنت پیامبر دعوت می‌کنم. سنت از بین رفته و بدعت جایگزین آن شده است. من برای افساد و ظلم بیرون نرفتم. من بیهوده از مدینه خارج نشدم. خارج شدم برای اینکه امت دچار انحراف شده را اصلاح کنم.

لذا حضرت سید الشهداء(ع) فرموده اند: إِن کَانَ دِینُ مُحَمَّدٍ لَم یَستَقِم إِلَّا بِقَتلِی فَیَا سُیُوفُ خُذینِی؛ اگر دین جدم پیامبر جز به واسطه کشته شدن من ادامه پیدا نمی‌کند، پس ای شمشیرها من را دریابید.

ابراهیم ابن طلحة از امام زین العابدین(ع) پرسید: در جنگ بین یزید و سید الشهداء(ع) چه کسی پیروز شد؟ حضرت فرمودند: برو نماز بخوان و فکر کن چه کسی پیروز شد. رفت نماز خواند و دید هنوز که هنوز به رسالت پیامبر شهادت داده می‌شود. معاویه می‌خواست اسم پیامبر را دفن کند؛ ولی امام حسین(ع) نگذاشتند.

سوره مبارکه آل‌عمران آیه 144 می‌فرماید: أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلى‏ أَعْقابِكُمْ؛ آیا اگر او بمیرد و یا کشته شود، شما به عقب برمی‌گردید؟ (و اسلام را رها کرده به دوران جاهلیّت و کفر بازگشت خواهید نمود؟).

این‌ها می‌خواستند به جاهلیت برگردند؛ ولی سیدالشهداء(ع) نگذاشتند این اتفاق بیفتد.