روز هفتم) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَيَبْلُوَنَّكُمُ اللَّهُ بِشَيْءٍ مِنَ الصَّيْدِ تَنَالُهُ أَيْدِيكُمْ وَرِمَاحُكُمْ لِيَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ يَخَافُهُ بِالْغَيْبِ فَمَنِ اعْتَدَى بَعْدَ ذَلِكَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِيمٌ ترجمه) اي كساني كه ايمان آورده ايد خداوند شما را به مقداري شكار كه (به نزديكي شما ميآيند و) دستها و نيزه هاي شما به آنها ميرسد، ميآزمايد، تا معلوم شود چه كسي از خدا به وسيله ايمان به غيب ميترسد، و هر كس بعد از آن تجاوز كند مجازات دردناكي خواهد داشت. صحنه سازی خدا برای امتحان شان نزول آیه ۹۴ مائده این است که در ماجرای حدیبیه در زمان رسول خدا (ص)، مسلمانان برای زیارت خانه خدا از مدینه به مکه آمدند و خداوند به آنها دستور داد که در حالت احرام حق ندارند حیوانات را شکار کنند. در همین حال به شکل بیسابقه و وسوسه انگیزی، حیوانات در اطراف خیمهها و گرداگرد مسلمانانی که در حالت احرام بودند، رفت و آمد داشتند و به راحتی برای شکار در دسترس آنان بودند. خدای متعال در این آیه به نحوهی قرار دادن صحنههای زندگی در کنار هم، برای امتحان گرفتن از مومنین در این دنیا اشاره میکند. فرض کنیم خدا میخواست در این ماجرا از مسلمانان میخواست این امتحان را بگیرد که آنان نباید در حالت حرام شکار کنند. بعد در همین حال در اطراف مسلمانان اصلاً خبری ازهیچ حیوانی نبود که بشود آنها را شکار کرد. آیا در این صورت امتحان گرفتن اصلاً معنایی پیدا میکرد؟ آیا مشخص میشد چه کسانی در این امتحان سر بلند شدهاند و چه کسانی در این امتحان رد شدند؟ پس اگر قرار است خداوند در این دنیا مومنین را امتحان کند تمام صحنههای زندگی را طوری کنار هم میچیند که در راستای امتحان مومنین باشد. درک این موضوع، مواجهه با اتفاقاتی که در طول زندگی برای ما رقم میخورد را برای ما آسان میکند چون دیگر ما خبر داریم و متوجه هستیم که فلان پیشامدی که در زندگی بر سر راه من قرار گرفته است، تصادفی نبوده و در جهت آزمونی است که خدا بناست از من بگیرد تا عیار و لیاقت من را مشخص کند. نکته دیگری که از این آیه برداشت میشود این است که دستگاه محاسباتی ما با دستگاه محاسباتی خدا بسیار فرق میکند. شاید در نظر ما شکار کردن یک پرنده در حالت احرام خیلی عمل مهم و قبیحی نباشد اما میبینیم که خدای متعال این عمل را تجاوز از حدود الهی میداند و برای آن عذابی دردناک در نظر میگیرد. پس با ذهن خودمان چرتکه نندازیم و نگوییم که: «فلان گناه که چیزی نیست و با انجام دادنش که آسمان به زمین نمیآید؟» در صورتی که همان عمل ناچیز در نظر ما، در نزد خدای متعال بسیار مهم و حساس است.