انفاق: "خرج غدیر، اجر کبیر" از آداب عید غدیر انفاق در راه خدا به مومنان و شیعیان امیرالمومنین (علیه السلام) است. امام رضا (علیه السلام) در این رابطه به احمد بن محمد بزنطی فرموده¬اند: «يَا ابْنَ أَبِي نَصْرٍ ... الدِّرْهَمُ فِيهِ بِأَلْفِ دِرْهَمٍ لِإِخْوَانِكَ الْعَارِفِينَ فَأَفْضِلْ عَلَى إِخْوَانِكَ فِي هَذَا الْيَوْمِ وَ سُرَّ فِيهِ كُلَّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَة» (1) « انفاق یک درهم در روز غدیر به برادران حق آشناى خود، برابر هزار درهم [در روزهاى دیگر] است. پس در این روز، به برادرانت احسان كن و هر مرد و زن باایمان را در آن، خوش حال كن.» امام رضا (علیهالسلام) در ضمن روایتی که به صورت مفصّل به برخی آداب و اعمال روز غدیر اشاره کردند، فرمودند: «وَ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی یَزِیدُ اللَّهُ فِی حَالِ مَنْ عَبَدَ فِیهِ وَ وَسَّعَ عَلَى عِیَالِهِ وَ نَفْسِهِ وَ إِخْوَانِهِ وَ یُعْتِقُهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ»(2) و آن همان روزیست که خداوند بر حال کسی که در آن روز عبادت کنند و یا بر خود و اهل و عیالش و برادرانش انفاق کند، میافزاید و او را از آتش آزاد میکند. عید غدیر باید با روزهای دیگر برای افراد متفاوت و دارای برجستگی باشد، برای همین در امثال این روایت انفاق برای خانواده خویش و خرج کردن حتی برای خود توصیه شده است. امام صادق (علیه¬السلام) در رابطه با انفاق روز غدیر فرموده اند: «الدِّرْهَمُ فِيهِ بِمِائَةِ أَلْفِ دِرْهَم» (3). « انفاق یک درهم در روز غدیر برابر صد هزار درهم [در روزهاى دیگر] است. در سیره امام حسن (علیه¬السلام) است که ایشان روز عید غدیر مهمانی میداد و پس از اتمام مهمانی، هدایایی به مردم اعطا می فرمود. روز عید غدیر امام رضا (علیه¬السلام)، برای خانواده جمعی از خواص خود، غذا، انواع هدیه و صله می¬فرستادند، و به آنان لباس، انگشتر و کفش می¬پوشانیدند.(4) امام رضا (علیه¬السلام) فرموده اند: «روز غدیر، روز بخشش و هدیه دادن است» (5).
پی نوشت: 1. شیخ طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج 6، ص 24، تهران: دارالکتب الاسلامیه، 1407ق. 2. ابن طاووس، علی بن موسی، اقبال الاعمال، ج1، ص464، تهران: دار الكتب الإسلاميه، 1409ق. 3. سید ابن طاووس، اقبال الاعمال، ج1، ص476، تهران: دارالکتب الاسلامیه، 1409ق. 4. علامه مجلسی، بحارالانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار ع، ج 95، ص322، بیروت: دارالاحیاء التراث العربی، 1403ق. 5. سید ابن طاووس، اقبال الاعمال، ج1، ص464، تهران: دارالکتب الاسلامیه، 1409ق.